Sinds vorig maand zit ik weer op school. Ik volg een opleiding aan de Schrijversacademie. ‘Zal tijd worden dat je eindelijk leert schrijven’, grappen kennissen die weten dat ik al jarenlang mijn brood verdien in de tekstschrijverij. Hoewel ik er nooit officieel een diploma voor heb gehaald.
De opleiding aan de Schrijversacademie zie ik als een cadeautje aan mezelf en als gymnastiek. De schrijfopdrachten zijn zo anders dan de teksten die ik in opdracht maak, dat ik er andere schrijfspieren mee train. En wie weet kan ik de nieuwe technieken in meer of mindere mate ook toepassen bij werk voor opdrachtgevers.
Maar bovenal gebruik ik de opdrachten om telkens weer een stapje verder te komen met mijn project: een familiegeschiedenis geïnspireerd op het leven van mijn oma. Zij zou non worden, maar trad uiteindelijk niet in. Gelukkig maar, anders had ik niet bestaan.